- #1
Konu Sahibi
: talkingangelakpop
Assassin's Creed Origins'in duyurusu yapıldığında ilgimi hiç çekmediğini hatırlıyorum. Geçen haziran ayında, PlayStation 4'te indirimdeyken aldım ve tamamen büyülendim. Artık en sevdiğim oyunlardan biri oldu ve benim için AC serisinin her zaman olması gerektiği gibi.
Gizlilik sistemi inanılmaz eğlenceliydi; gerçek bir suikastçı gibi hissettirdi. Kartalı kullanarak düşmanları işaretlemek, kontrolü elinizde tutmanızı sağladı; her duruma nasıl yaklaşacağınızı planlayabiliyordunuz. Karakteriniz çok hızlı hareket ediyordu, saklanacak çok yer vardı, düşmanlarınızı yukarıdan indirecek yüksek noktalara ulaşmak için birçok fırsat vardı.
Eski AC oyunları her zaman beni çok sinirlendirir, deneme yanılma yöntemine dönüşürdü. Birini takip ederken her zaman çatıda sizi fark eden bir gardiyan olurdu; yerlere sızmak ise doğru yolu bulmak gibiydi. Her şeyi mavi, düşmanları kırmızı gösteren kartal görüşü ise beni oyundan koparıyordu.
Origins'te, hamamda adamı ortadan kaldırmak için tavandan gizlice yaklaşabilir ve aynı şekilde fark edilmeden ayrılabiliyorsunuz. Çok kolay, ama çok eğlenceli ve bir suikastçı gibi hissettiriyor; 10 kere yakalanmak yerine.
Dünya güzel ve çeşitliydi. Bulduğunuz zindanlar çok güzel tasarlanmış; çok fazla değil ama anlamlı hissettiriyorlar.
AC oyunlarının en sevdiğim yönlerinden biri farklı tarihi dönemleri yaşamak ve burada harika bir iş çıkardıklarını düşünüyorum. Şehirler muhteşem ve her birinin kendine özgü bir havası var. İskenderiye'ye gidip kütüphaneyi görmek için çok heyecanlıydım.
Seviye sistemi harika çalışıyor. Oyundan zevk almak için bir alanda zayıf olmamanız gerekiyor ve olmuyorsunuz çünkü her şeyi en üst seviyeye çıkarabiliyorsunuz ve nadiren güçsüz hissettim, ama karakterinizin bazı yönlerini yükseltmeyi iple çekiyordum.
Savaş sistemi iş görüyor. Savaşın görünümünü hiç sevmedim. Hızlı yan adım atmalar, sanki Quake botlarıyla dövüşüyormuşsunuz gibi görünmesini sağlıyordu. Bazı silahlarla yapılan bazı saldırılar, tam önlerinde durmanıza rağmen hedefi ıskalardı. Ama kamera sürükleyiciydi, saldırılar güçlü hissettiriyordu, üstünlük saldırıları eğlenceliydi.
Gizlilik sistemi inanılmaz eğlenceliydi; gerçek bir suikastçı gibi hissettirdi. Kartalı kullanarak düşmanları işaretlemek, kontrolü elinizde tutmanızı sağladı; her duruma nasıl yaklaşacağınızı planlayabiliyordunuz. Karakteriniz çok hızlı hareket ediyordu, saklanacak çok yer vardı, düşmanlarınızı yukarıdan indirecek yüksek noktalara ulaşmak için birçok fırsat vardı.
Eski AC oyunları her zaman beni çok sinirlendirir, deneme yanılma yöntemine dönüşürdü. Birini takip ederken her zaman çatıda sizi fark eden bir gardiyan olurdu; yerlere sızmak ise doğru yolu bulmak gibiydi. Her şeyi mavi, düşmanları kırmızı gösteren kartal görüşü ise beni oyundan koparıyordu.
Origins'te, hamamda adamı ortadan kaldırmak için tavandan gizlice yaklaşabilir ve aynı şekilde fark edilmeden ayrılabiliyorsunuz. Çok kolay, ama çok eğlenceli ve bir suikastçı gibi hissettiriyor; 10 kere yakalanmak yerine.
Dünya güzel ve çeşitliydi. Bulduğunuz zindanlar çok güzel tasarlanmış; çok fazla değil ama anlamlı hissettiriyorlar.
AC oyunlarının en sevdiğim yönlerinden biri farklı tarihi dönemleri yaşamak ve burada harika bir iş çıkardıklarını düşünüyorum. Şehirler muhteşem ve her birinin kendine özgü bir havası var. İskenderiye'ye gidip kütüphaneyi görmek için çok heyecanlıydım.
Seviye sistemi harika çalışıyor. Oyundan zevk almak için bir alanda zayıf olmamanız gerekiyor ve olmuyorsunuz çünkü her şeyi en üst seviyeye çıkarabiliyorsunuz ve nadiren güçsüz hissettim, ama karakterinizin bazı yönlerini yükseltmeyi iple çekiyordum.
Savaş sistemi iş görüyor. Savaşın görünümünü hiç sevmedim. Hızlı yan adım atmalar, sanki Quake botlarıyla dövüşüyormuşsunuz gibi görünmesini sağlıyordu. Bazı silahlarla yapılan bazı saldırılar, tam önlerinde durmanıza rağmen hedefi ıskalardı. Ama kamera sürükleyiciydi, saldırılar güçlü hissettiriyordu, üstünlük saldırıları eğlenceliydi.
